χωρίς άλλη αναβολή

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

78 ~ Αντόνια Πότσι: όταν συμβεί δίχως επιστροφή να πρέπει να φύγω

Κραυγή

Να μην έχεις ένα Θεό
να μην έχεις ένα μνήμα
να μην έχεις τίποτα ακλόνητο
παρά μονάχα πράγματα ζωντανά που δραπετεύουν-
να υπάρχεις δίχως χθες
να υπάρχεις δίχως αύριο
και να τυλφώνεσαι μέσα στο τίποτα-
-βοήθεια-
για τη δυστυχία
που δεν έχει τέλος.

μετάφραση: Άννα Γρίβα

Λειμώνες

Ίσως να μην είναι καθόλου αλήθεια
εκείνο που κάποιες φορές νιώθεις να ουρλιάξει στην καρδιά σου:
ότι αυτή η ζωή είναι,
μέσα στην ύπαρξήσου,
ένα τίποτα
και ότι εκείνο το φως που καλούσες
είναι μια, η έσχατη πλάνη
των άρρωστων ματιών σου-
και ότι εκείνο το όριο που προσποιούσουν
είναι ένα όνειρο,
ένα τιποτένιο όνειρο
της αδυναμίας σου.

Ίσως η ζωή είναι στ' αλήθεια
εκείνη που ανακάλυψες στα νιάτα σου:
ένα αιώνιο φύσημα που γυρεύει
για ουρανό στον ουρανό
ποιος ξέρει πόσο ψηλά.

Όμως εμείς είμαστε όπως το χορτάρι των λιβαδιών
που ακούει πάνω του να περνά ο άνεμος
και ολόκληρο τραγουδά στον άνεμο
και πάντα ζει στον άνεμο,
αλλά δεν ξέρει ότι έτσι βλασταίνει
ώστε να σταματήσει αυτό το ανοδικό πέταγμα ΄
ούτε ότι αναπηδά πάνω από τη γη
για να βυθιστεί μέσα της.

μετάφραση: Άννα Γρίβα

Αντανακλάσεις

Λέξεις- γυαλιά
που αβέβαια
αντανακλούσαν τον ουρανό μου

σας συλλογίστηκα
μετά τη δύση
σε ένα σκοτεινό δρόμο
όταν έσπασε πάνω στις πέτρες
το γυαλί του παραθύρου
και τα συντρίμμια μέχρι μακριά
μοίρασαν φως στη γη-

μετάφραση: Άννα Γρίβα

Ο θάνατος μιας εποχής

Έβρεχε όλη τη νύχτα
πάνω στις αναμνήσεις του καλοκαιριού.

Βγήκαμε στο σκοτάδι
μέσα στις πέτρινες βροντές
και σταματήσαμε φανάρια κρατώντας
στην όχτη του ποταμού για να ερευνήσουμε
αν κινδύνευαν οι γέφυρες.

Κατά την αυγή είδαμε τα χελιδόνια στα σύρματα
μουσκεμένα κι' ακίνητα, καθώς
αφουγκράζονταν προσταγές μυστικές της φυγής -

τα είδαμε να καθρεφτίζονται στη γη
μέσα στα βαλτονέρια με το κουρασμένο πρόσωπο.

μετάφραση: Eva Kopp

Σεμνότητα

Αν σ' αρέσει κανένα από τα λόγια μου
και συ μου τ' ομολογείς,
έστω και με τα μάτια μόνο -
εγώ ανοίγομαι ολόκληρη
μ' ένα χαμόγελο ευτυχισμένο,
μα τρέμω
σα μια μάννα μικρούλα, νεαρή,
που κοκκινίζει όταν
της λέει ένας διαβάτης
πως το παιδάκι της είναι ωραίο.

μετάφραση: Eva Kopp

Η άγκυρα

Έμεινα μόνη μέσα στη νύχτα:
έχω στο πρόσωπο τη γεύση του κλάματός σου,
γύρω από το πρόσωπο
η σιωπή- που στον κρότο
της πόρτας που έκλεισε πάλι, σε μεγάλους κύκλους
ξαναεμφανίζεται.

Αργή στο σκοτεινό νερό
της καρδιάς-
αργή και βέβαιη,
ανάμεσα σε βυθισμένα φύκια
στις αντηχήσεις των καταιγίδων στα μεγάλα ρεύματα
στις υγρές γιρλάντες κυμάτων
μέσα στα βυθισμένα
βράχια-

αργή και σίγουρη
μέχρι τις μυστικές αμμουδιές που κείτονται
στο βάθος της ύπαρξης-
επίμονη, πιστή, με τα τρία μπράτσα της
φωτεινά
εισδύει η άγκυρα των λέξεων σου:
- Εσύ περίμενε με-.

μετάφραση: Άννα Γρίβα

Νοέμβρης

Κι ύστερα -αν συμβεί να φύγω-
θα απομείνει κάτι
από μένα
στον κόσμο μου-
θα απομείνει ένα ισχνό ίχνος σιωπής
στο μέσο των φωνών-
μια μικρή ανάσα λευκότητας
στην καρδιά του γαλάζιου-

Και ένα βράδυ του Νοέμβρη
μια ασθενική μικρή
στη γωνιά ενός δρόμου
θα δει τόσα χρυσάνθεμα
και θα είναι τ' αστέρια
ψυχρά πράσινα κι απομακρυσμένα-
Κάποιος θα κλάψει
ποιος ξέρει πού -ποιος ξέρει πού-
Κάποιος θα ψάξει τα χρυσάνθεμα
για μένα
στον κόσμο
όταν θα συμβεί δίχως επιστροφή
να πρέπει να φύγω.

μετάφραση: Άννα Γρίβα

Ομίχλη

Αν συναντιόμασταν αυτή τη νύχτα
σε ένα μονοπάτι βυθισμένο στην ομίχλη
θα στέγνωναν οι λακκούβες
γύρω από το ζεστό κομμάτι της γης μας:
και το μάγουλό μου πάνω στα ρούχα σου
θα ήταν η γλυκιά λύτρωση της ζωής.
Όμως λεία πρόσωπα κοριτσιών
χλευάζουν την ηλικία μου: ένα δέντρο
μονάχα έχω συντροφιά στο βροχερό σκοτάδι
και φώτα αργά αμαξών με κάνουν να φοβάμαι,
να φοβάμαι και να καλώ το θάνατο.

μετάφραση: Άννα Γρίβα

Επιθυμώ να ταφώ στο Παστούρο, κάτω από έναν βράχο της Γκρίνια, ανάμεσα σε συστάδες ροδόδεντρων. Θα με ξαναβρείτε μέσα στα χαρακώματα που τόσο αγάπησα. Και μην κλαίτε, τώρα ζω εν ειρήνη.
Η Αντόνια σας


Antonia Pozzi (1912–1938)
Στις 3 Δεκεμβρίου, στο Μιλάνο, με λήψη ισχυρής δόσης βαρβιτουρικών που είχε λάβει το προηγούμενο βράδυ.  Βρέθηκε παγωμένη και ημιθανής πάνω στη χλόη, έξω από το Αββαείο του Κιαραβάλλε. Παρά το σημείωμα που άφησε στους γονείς της, οι συγκεκριμένοι λόγοι που την οδήγησαν στην αυτοχειρία παραμένουν αδιευκρίνιστοι. Από το φιλικό της περιβάλλον (μιας και οι γονείς της αρνήθηκαν ότι αυτοκτόνησε και δήλωσαν ότι πέθανε από πνευμονία) διατυπώθηκαν διάφορες εικασίες: συναισθηματικώς ευάλωτη, πικραμένη από έναν έρωτα που δεν είχε αίσιο τέλος παρά την θέληση των δύο ερωτευμένων (εμποδίστηκε από τον πατέρα της), βαθιά προβληματισμένη από τις δυσμενείς προοπτικές λόγω της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης της εποχής της, με τον φόβο του επικείμενου πολέμου και με αισθήματα δυσφορίας για την λογοκρισία και τους φυλετικούς νόμους που εισήχθησαν στην Ιταλία το 1938 και είχαν άμεση επίπτωση στις ζωές φίλων της.


(φωτογραφία: parliamoitaliano.altervista.org)

- Τα 5 πρώτα ποιήματα σε μετάφραση Άννας Γρίβα είναι από το περιοδικό Τα Ποιητικά - τχ.7, Σεπτ. 2012
- Τα ποιήματα με την μετάφραση της Eva Kopp είναι από την Νέα Εστία - τχ. 1015, 15 Oκτ. 1969 (αρχείο ΕΚΕΒΙ)

- Ενημέρωση 27 Ιαν.2014
Το τελευταίο ποίημα "Ομίχλη", σε μετάφραση Άννας Γρίβα, είναι από το βιβλίο Antonia Pozzi, Λέξεις - εκδ. Γαβριηλίδης, Δεκ.2013


από Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ.. _Permalink ---> 19.11.12 0 comments