χωρίς άλλη αναβολή

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

7 ~ Ρεϊνάλντο Αρένας: Η νύχτα του θανάτου

Κι ενώ χειροτέρευα όλο και περισσότερο, έβγαλα ένα εισιτήριο για το Μαϊάμι, με τη σκέψη να πεθάνω στη θάλασσα. Όχι ειδικά στο Μαϊάμι, αλλά στην ακτή. Ό,τι επιθυμεί όμως κανείς περισσότερο φαίνεται πως από μια διαβολική γραφειοκρατία καθυστερεί, ακόμα και ο θάνατος.

Στην πραγματικότητα, δεν προσπαθώ να πω πως ήθελα να πεθάνω, αν δεν έχεις όμως άλλη επιλογή από τον πόνο, χίλιες φορές καλύτερος ο θάνατος. Πριν από μήνες, μπήκα σ' ένα δημόσιο ουρητήριο, δίχως να μου δημιουργηθεί εκείνη η αίσθηση της προσδοκίας και της συνενοχής που πάντα ένιωθα. Κανείς δεν μου έδωσε σημασία, κι όσοι ήταν εκεί συνέχιζαν τις ερωτικές τους περιπτύξεις. Εγώ πλέον δεν υπήρχα. Δεν ήμουν νέος. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή σκέφτηκα, καλύτερα ο θάνατος.

Δεν μπορούσα ακόμα να περπατήσω σχεδόν, κι ο Λάζαρος με βοήθησε ν' ανέβω στο διαμέρισμά μου, που δυστυχώς βρίσκεται στο έκτο πάτωμα, χωρίς ασανσέρ. Έφτασα με δυσκολία εκεί πάνω. Ο Λάζαρος έφυγε πολύ στενοχωρημένος. Στο σπίτι μου πια, βάλθηκα όπως μπορούσα να τινάζω τη σκόνη. Ξαφνικά, πάνω στο κομοδίνο, έπεσα σ' ένα φακελάκι το οποίο περιείχε κάποιο δηλητήριο για τα ποντίκια που λέγεται Τροκεμιτσέλ. Αυτό με γέμισε κουράγιο, προφανώς κάποιος έβαλε εκεί αυτό το δηλητήριο για να το πάρω. Και κείνη τη στιγμή αποφάσισα πως η αυτοκτονία, που είχα σχεδιάσει στα μουλωχτά, μπορούσε για την ώρα να αναβληθεί. Δεν γινόταν να δώσω αυτή την ευχαρίστηση σε όποιον μου άφησε εκείνο το φακελάκι στο δωμάτιο.

Είχα ήδη αρχίσει, όπως θα δείτε παρακάτω, την αυτοβιογραφία μου στην Κούβα. Την είχα ονομάσει "Πριν πέσει η νύχτα", γιατί έπρεπε να τη γράφω πριν σκοτεινιάσει, μια και ζούσα κυνηγημένος στο δάσος. Τώρα η νύχτα αναμενόταν και πάλι με τον πλέον ανέκκλητο τρόπο. Ήταν η νύχτα του θανάτου. Τώρα ναι, έπρεπε να τελειώσω την αυτοβιογραφία μου πριν πέσει η νύχτα.

Εξ αιτίας της εύθραυστης κατάστασης της υγείας μου και της τρομερής κατάθλιψης που μου προκαλεί το γεγονός ότι δεν είμαι ικανός να συνεχίσω να γράφω και να αγωνίζομαι για την ελευθερία στην Κούβα, δίνω τέλος στη ζωή μου... η Κούβα θα είναι ελεύθερη. Εγώ είμαι κιόλας.

Επιπλέον, φεύγω χωρίς να χρειαστεί να περάσω πρώτα από την ύβρη του γήρατος.


Reynaldo Arenas (1943-1990)
Στις 7 Δεκεμβρίου, με χάπια και αλκοόλ
στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη.
(λίγο πριν το τέλος από aids...)



Tα αποσπάσματα (εκτός του προτελευταίου) είναι
από το βιβλίο του Ρεϊνάλντο Αρένας
Πριν πέσει η νύχτα -
εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες, 1992
,
σε μετάφραση
Αγγελικής Βασιλάκου


-η φωτογραφία είναι του Lázaro Gómez Carriles-
από το reyastrol.com/POESIA-CUBANA


Ρεϊνάλντο Αρένας
ΕΔΩ κι ΕΔΩ, στο blog Gay Βιβλιογραφία στα Ελληνικά

Ετικέτες

από Κατερίνα Στρατηγοπούλου-Μ.. _Permalink ---> 20.3.08 16 comments